Реалноста гризе: мешањето на Кина се лади, но не може да ги промени топлите цени на стоките

Огромната кинеска преработувачка индустрија, населението и брзорастечката економија значат дека таа има уникатно големи барања за стоки кои значително го надминуваат домашното производство. Неодамнешниот бум на цената на сè, од бакар до јаглен, најмногу ги зголеми производните цени на земјата од 2008 година и го одолговлекуваше нејзиното закрепнување од пандемијата на коронавирус.
Со оглед на тоа што големите економии во Европа и Северна Америка, исто така, повторно растат по заклучувањето на коронавирусот, конкуренцијата за суровини само се очекува да се интензивира, ограничувајќи го краткорочниот пад на цените.
Кина увезува приближно половина од сите клучни метали, една третина од сите транспортирани култури и речиси 20% од глобалните испораки на нафта.
Некои економисти тврдат дека повисоките трошоци се минливи и ќе избледат како што синџирите на снабдување закрепнуваат од здравствената криза, но други укажуваат на ограниченото глобално производство, бавното време за зголемување на новите рударски операции и зголемената побарувачка како што економиите ширум светот зајакнуваат.
Ву Шипинг, аналитичар на Tianfeng Futures, рече дека цените на коксираниот јаглен, клучна состојка за производство на челик, се високи поради недостигот на понуда.
„За железната руда, пратките од големите рудари паднаа и пазарот на фјучерси ги следи цените на самото место“, рече тој.